Özge uzağa uçuyor,
Dünyadan uzaktaki hayallere
...
Ey hayat!
ne insanlara adilsin ne oyunların adil.
Sen nesin? Sorular soruyorum kendime. Neden yaşıyoruz? Ölüm nedir? Yok olmak mı? Nefes almazsak neden kalbimiz sıkışır? Aşk nedir? Neden kalbimiz deli gibi çarpar? Yaşamasaydık, evren hiç olmasaydı ne olurdu? Hiç olsaydık. Hiç olmasaydık? Vicdanımız neden sızlar? Birini kaybettiğimizde kalbimize dolan korkunç boşluk nedir? Neden yumruğa uğramış hissederiz? Bir şeye inanmak zorunda mıyız? İnanıyorum. Öyleyse neden yaşıyorum?  Özlemler neden kendini hemen belli ediyor? Birine sarılmak neden güven verir?  Göz yaşı ne zaman akar? Ya da gözyaşı akacağını nereden bilir? Gülerken gözyaşı gelmez ama ağlarken gelir?  NEDEN?
Sorular
sorular
soru var. Bitmek tükenmek bilmeyen sorular

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:



Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara, göğe,bütün evrene karışırcasına



Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır



Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana.






Ataol BEHRAMOĞLU