Özge uzağa uçuyor,
Dünyadan uzaktaki hayallere
...

Özge'den..



Sonsuzluk uykusuna yatmıştı,
Bir daha etrafındakileri görmeyecek, kimseye boyun eğmeyecekti.
Uykuya yatmıştı ama uyumuyordu!
Uyuyamıyordu..
Umutlarıyla yaşayıp düşündüklerini yapmak istiyordu, ama yapamıyordu!
Cesaret edemiyordu..
Kimseye söyleyemiyordu, kim olduğunu bilmiyordu.
O kadar yalnızdı kii..
Çaresiz,kimsesiz.




Yorulmuştu!

Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:



Yaşadın mı büyük yaşayacaksın, ırmaklara, göğe,bütün evrene karışırcasına



Çünkü ömür dediğimiz şey, hayata sunulmuş bir armağandır



Ve hayat, sunulmuş bir armağandır insana.






Ataol BEHRAMOĞLU